Μαίρη Γκαζιάνη

νυχτώνει νωρίς... φυσάει... κρυώνω...
το καλοκαίρι μου ψάχνω... το καλοκαίρι μου...
αυτό που απόστασε στη διαδρομή...
και λοξοδρόμησε... να κόψει δρόμο...
κι άλλαξε σε φθινόπωρο...
κι απόμεινα να το καρτερώ ξεροσταλιάζοντας...
σ΄ ένα ψηλό βράχο... σκιάζοντας τα μάτια με την παλάμη...
να τα προστατεύσω από τον ήλιο που δεν πρόλαβε να με κάψει...
το καλοκαίρι μου... αυτό που το κύμα θα νανούριζε τις... Δείτε περισσότερα