Αναγνώστες

Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014

ΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ





                                           1η Παρουσίαση «ΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ" 
 της Μαίρης Γκαζιάνη
JK KOΛΩΝΑΚΙ- Αθήνα 11-09-2013
 από τον Κωνσταντίνο Αγραπίδη (εκπαιδευτικός, υποψ. διδάκτορας) Σε μια εποχή όπου ο σύγχρονος πολιτισμός έχει εξορίσει την τέχνη στο περιθώριο κι έχει τοποθετήσει την ανάγνωση στα αζήτητα, θεωρώ γενναίους τους ανθρώπους που συνεχίζουν να θέλουν να εκφράζονται γραπτά και τους θαυμάζω… Δεν είναι καθόλου εύκολο να ξεχνάει κανείς το μεσαίωνα γύρω μας και να μπορεί να δημιουργήσει φως!!! Σ΄ ένα βιβλίο του ο Υβ Μπονφουά γράφει για το Ρεμπώ : «Οι λέξεις, μέσα σε μια κατάσταση ζόφους, έχουν μια ιδιαίτερη δύναμη φωτισμού». Οι τρυφερές εκείνες λέξεις που σε σώζουν από τη βαριά και καταθλιπτική ατμόσφαιρα της πεζής καθημερινότητας; που σου θυμίζουν τον άλλο εαυτό, τον κρυμμένο καλά, τον ευάλωτο κι εύθραυστο; Αυτό καταφέρνει η αγαπημένη μου φίλη : να φανερώσει αυτό το κομμάτι μας. Κι εμείς βλέποντάς το να το αγκαλιάσουμε με αγάπη και να θυμηθούμε ότι υπάρχει κι ότι είναι τόσο ζωτικό σαν τον αέρα που αναπνέουμε και να το κανακέψουμε μη τυχόν και κρυφτεί πάλι και χάσουμε την επαφή με το πιο ζωντανό κομμάτι μας. Κι ενώ όλοι ξέρουμε ότι με τη λογοτεχνία καταπιάνονται συνήθως φιλόλογοι, καλλιτέχνες άντε και κάποιοι κοινωνιολόγοι, μια τραπεζικός έρχεται να ταράξει τα νερά και να μας ξαφνιάσει ευχάριστα για δεύτερη φορά με το βιβλίο της αυτό. Φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που η πολυτάλαντη φίλη μου ασχολείται με μια μορφή τέχνης, μια κι έχει αγγίξει σχεδόν όλες τις μορφές τέχνης με μεγάλη αγάπη και πάθος. Για μένα η λογοτεχνία είναι ένα φιλικό κι ήρεμο μέρος όπου μπορώ να ακουμπήσω τις έννοιες μου και να βρω παρηγοριά… Θα τολμούσα να πω ότι το « Ένα φεγγάρι λιγότερο» είναι ένα μοντέρνο παραμύθι. Οι ήρωες είναι απόλυτα ρεαλιστικοί, όμως σε όλο το βιβλίο κυριαρχούν τα «θαυμάσια», δηλ. τα θαύματα – μικρά και μεγάλα. Το θαύμα του έρωτα, της βαθειάς φιλίας, της ανάρρωσης, της δικαιοσύνης, της συγχρονικότητας, της μητρότητας. Κι ενώ όλα τα παραπάνω αποτελούσαν πάντα στοιχεία της καθημερινής ζωής, στη σημερινή ‘’εξελιγμένη’’ κοινωνία ανήκουν πλέον στη σφαίρα του απίθανου, του παραμυθένιου. Οι ηρωίδες και οι ήρωες είναι άνθρωποι αναγνωρίσιμοι, της ‘’διπλανής πόρτας’’. Ζωσμένοι από αντιξοότητες, προσπαθούν ν’ ανταπεξέλθουν παλικαρίσια, να μην διαλυθούν. Κι αυτό το καταφέρνουν έχοντας πυρήνα της ζωής τους το όνειρο κι ας μην το αντιλαμβάνονται συνειδητά. Θα έλεγα, λοιπόν, ότι η αφήγηση έχει κυρίως άξονα το θηλυκό στοιχείο της ψυχής των ηρώων. Ήρωες και ηρωίδες συνεπείς στον χαρακτήρα τους, φαίνονται συμβιβασμένοι με την τάξη των πραγμάτων. Και οι αντιδράσεις τους αναμενόμενες. Κι όμως όλοι στην εξέλιξη της πλοκής κάνουν την ανατροπή, υπερβαίνουν τον εαυτό τους κι οδηγούνται, κατά συνέπεια, σ’ ένα καινούριο σύμπαν. Εκεί ο καθένας δικαιώνεται και παίρνει αυτό που του ανήκει. Πιο συγκεκριμένα παίρνει από τη ζωή μόνο την Ομορφιά. Δύσκολα φαντάζεται κανείς ότι μπορεί η πραγματική ζωή να προσφέρει μια τέτοια δικαίωση και κυρίως τον θρίαμβο του έρωτα. Γι αυτό πιστεύω ότι δεν υπάρχει αναγνώστης που να μην ταυτιστεί με το περιεχόμενο του « Ένα φεγγάρι λιγότερο». Επειδή, στην ουσία, εκφράζει αυτό που όλοι ευχόμαστε να ζήσουμε και που συνήθως μόνο το ονειρευόμαστε, όταν αποκαμωμένοι από την κούραση της ημέρας αποσυρόμαστε στα καταφύγιά μας. Εκεί δεν ντρεπόμαστε να επιθυμήσουμε το Αδύνατο, το Ιδανικό, το Όμορφο και να το φαντασιωθούμε. Είναι η κρυφή μας ζωή, η ονειρική, που κατά τους θεραπευτές της ψυχής, είναι και η μόνη αληθινή ζωή που ζούμε. Έτσι που έχουμε περιπλέξει τη ζωή μας, πείτε μου ποιος δεν θα ευχαριστιόταν μ’ ένα ευτυχισμένο τέλος, ένα happy end, όπου τα όνειρα πραγματοποιούνται και οι ήρωες ζουν αυτοί καλά κι εμείς….. Αυτό το αφήνω σ΄εσάς να το απαντήσετε ή να τολμήσετε να το ονειρευτείτε. Όσον αφορά στα ευρήματα της γραφής θα πρόσθετα ότι ξεχώρισα το στοιχείο της αγωνίας – suspense -, που μ΄έκανε να διαβάσω το βιβλίο με αμείωτο ενδιαφέρον. Η τεχνική της αναδρομής στο χρόνο, το λεγόμενο flash-back, κατόρθωσε να υψώσει την ρομαντική ιστορία σε αξιόλογο λογοτέχνημα και να δώσει ενδιαφέρον στην αφήγηση. Καλοτάξιδο!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου